Te vroeg opgestaan
Het is weer even wennen
Nieuwe werktijden
dinsdag 24 april 2012
zondag 22 april 2012
zaterdag 21 april 2012
Wat schattig
Mijn collega en haar vriend zijn hun huis aan het verbouwen. Omdat de keuken nog even op zich laat wachten, bood ik haar ons oude (beter gezegd: vorige) gasfornuis zolang te leen aan. Ik vroeg wanneer ik het voor haar kon meebrengen.
'Oh, ik kom het wel halen hoor! Ik breng je wel een keer naar huis na het werk, kan ik meteen je huisje zien.' zo nodigt mijn nieuwsgierige collega zichzelf bij mij thuis uit.
Ik geef haar onderweg aanwijzingen hoe ze moet rijden, maar mijn telefoon gaat. Ze rijdt netjes 30 waar 30 als adviessnelheid wordt aangegeven. 'Dat hoeft niet hoor, dat is alleen voor als de school uit is', zeg ik tussendoor. We rijden mijn dorp binnen en nemen de eerste straat links. Feitelijk heeft ze nauwelijks iets van het dorp gezien, maar ze roept: 'Wat schattig!' Ik moet lachen. 'Wat'? En ze kijkt me verbaasd aan. 'Nou, die opmerking heb ik gewoon nog nooit eerder gehoord', antwoord ik. 'Ja maar, het is toch schattig met die boerderijtjes enzo?'
Vervolgens is ze meteen verliefd op de grote, dikke boom van de achterbuurman die praktisch in onze tuin staat. 'Net alsof je in het bos woont', zegt ze. 'Zeker is het een mooie boom, maar er zitten ook genoeg nadelen aan', reageer ik. Ze kijkt naar de bladeren op de grond en ziet de aanslag op de hoes van de tuinset. 'Als hij iets verder van het huis had gestaan, dan was hij perfect geweest. Maar uhm, hoe kom ik nou eigenlijk weer terug? Ik heb helemaal niet opgelet op de heenweg.' Gelukkig is dat makkelijker uit te leggen dan de heenweg (alhoewel mij laatst een vriendin vertelde dat ze de vorige keer al in België zat, toen ze pas besefte dat ze verkeerd gereden was).
Mijn collega kan voorlopig koken en ik woon in een 'schattig' dorp.
Geschreven in oktober 2010.
Ik geef haar onderweg aanwijzingen hoe ze moet rijden, maar mijn telefoon gaat. Ze rijdt netjes 30 waar 30 als adviessnelheid wordt aangegeven. 'Dat hoeft niet hoor, dat is alleen voor als de school uit is', zeg ik tussendoor. We rijden mijn dorp binnen en nemen de eerste straat links. Feitelijk heeft ze nauwelijks iets van het dorp gezien, maar ze roept: 'Wat schattig!' Ik moet lachen. 'Wat'? En ze kijkt me verbaasd aan. 'Nou, die opmerking heb ik gewoon nog nooit eerder gehoord', antwoord ik. 'Ja maar, het is toch schattig met die boerderijtjes enzo?'
Vervolgens is ze meteen verliefd op de grote, dikke boom van de achterbuurman die praktisch in onze tuin staat. 'Net alsof je in het bos woont', zegt ze. 'Zeker is het een mooie boom, maar er zitten ook genoeg nadelen aan', reageer ik. Ze kijkt naar de bladeren op de grond en ziet de aanslag op de hoes van de tuinset. 'Als hij iets verder van het huis had gestaan, dan was hij perfect geweest. Maar uhm, hoe kom ik nou eigenlijk weer terug? Ik heb helemaal niet opgelet op de heenweg.' Gelukkig is dat makkelijker uit te leggen dan de heenweg (alhoewel mij laatst een vriendin vertelde dat ze de vorige keer al in België zat, toen ze pas besefte dat ze verkeerd gereden was).
Mijn collega kan voorlopig koken en ik woon in een 'schattig' dorp.
Geschreven in oktober 2010.
dinsdag 17 april 2012
woensdag 4 april 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)