Medio april was ik in het filmhuis en ik werd getriggerd door een poster van de boekverfilming 'Night train to Lisbon' van Pierre Mercier en las waar die over ging. Een docent Latijn die op een regenachtige dag op weg naar zijn werk een jonge vrouw op een brug ziet staan en voorkomt dat ze springt. Eerst loopt ze met hem mee naar zijn werk en neemt plaats in zijn klaslokaal. Opeens staat ze op en verdwijnt, maar vergeet haar jas. Daarin zit een boek. De docent vindt treinkaartjes naar Lissabon in het boek. Als hij de jonge vrouw niet aantreft op het perron, neemt hij zelf de trein en begint in het boek te lezen. Hij gaat op zoek naar de schrijver van het boek en graaft in zijn verleden.
Ik vond de film prachtig en wilde het liefst meeschrijven met alle mooie zinnen die voorbijkwamen. Later las ik recensies. In die van Floortje Smit in de Volkskrant kan ik mij vinden. Ze maakt een leuke brug naar de Europese Unie die nog wat zou kunnen leren van deze film. De recensie van André Nientied op NU.nl is schandalig en had beter niet gepubliceerd kunnen worden. Hij vond de film blijkbaar niks en probeert alles en iedereen ervan te weerhouden de film te gaan zien. Hij kraakt ook de filmposter af, waar volgens hem het station Amsterdam Centraal op staat, 'een stad die de film niet eens aandoet'.
In Flikken Maastricht klopt er zo vaak iets niet met de werkelijkheid, dat vind ik eerder lachwekkend dan dat ik me daar over kan ergeren. Maar goed dat ik die recensie pas achteraf lees en op mijn gevoel ben afgegaan. Ja, op die poster dus. Kan het mij wat schelen dat het station niet klopt. Lekker belangrijk.
