Vlak na deze reünie was het Pasen, maar het was erg somber weer. Dus besloot een van de organisatoren van de reünie, meneer Hendriks, aan alle familieleden een kleurplaat van een Paashaas te sturen, voor als we ons verveelden met het slechte weer. Meneer Hendriks is een gepensioneerd iemand die graag grapjes maakt, moppen vertelt en mensen voor de gek houdt.
Ik kon het daarom niet laten iets met de kleurplaat te doen. Mijn ouders en vriend dachten dat ik een grapje maakte toen ik zei dat ik hem ging inkleuren. Maar ik was serieus. Ik printte hem uit en begon als een klein kind (ik was 24) de kleurplaat in te kleuren, dus ook buiten de lijntjes. Op de envelop schreef ik ‘meneer Hendriks’ in een gebrekkig handschrift en ik stuurde de kleurplaat naar hem op. Ondertussen hadden we al de grootste lol.
Een paar dagen later kreeg de hele familie een email van meneer Hendriks. Hij was door de postbode verblijd met een ingekleurde kleurplaat van de Paashaas. Hij was toch wel verrast dat daadwerkelijk iemand de moeite had genomen om de kleurplaat in te kleuren en op te sturen. En hem ook nog ‘meneer’ te noemen. Maar het was zonder afzender opgestuurd en hij vroeg zich af van wie de kleurplaat was. De kleurplaat had hij dan ook ingescand en als bijlage toegevoegd, zodat de hele familie het kunstwerkje kon zien.
Mijn eigen vader versprak zich toen hij meneer Hendriks aan de telefoon had en werd ik, de afzender, dus bekend.
Een van de taken van meneer Hendriks is ieder familielid voor zijn of haar verjaardag een PowerPoint presentatie met felicitaties te sturen namens de hele familie. Dit jaar volgde er weer een reünie. Vlak na deze reünie was meneer Hendriks zelf jarig, op 1 april nog wel te verstaan. Hij had ondertussen zijn beklag gedaan bij een van de andere organisatieleden dat hij braaf iedereen een email stuurt voor zijn/haar verjaardag en als hij zelf jarig is, het erg stil blijft en hij van niemand wat hoort.
Dit organisatielid had ’s ochtends vroeg op 1 april alle familieleden een email gestuurd met de oproep om meneer Hendriks alsjeblieft met zijn verjaardag te feliciteren, want hij feliciteert immers ook iedereen. Daar gaven veel familieleden gehoor aan.
Omdat het weer bijna Pasen was, besloot ik na mijn werk samen met mijn vriend een chocolade Paashaas te kopen en die, wederom zonder afzender, voor zijn voordeur te zetten, aan te bellen en gauw weg te rijden.
We moesten eerst een keer langs het huis rijden om te zien aan welke kant van de deur de bel zat en of ze ons niet vanuit het raam zouden kunnen zien. De straat loopt bergaf en aan de kant van zijn huis konden we eigenlijk niet parkeren. We besloten om te wachten tot er geen verkeer in de straat was. Toen parkeerde mijn vriend de auto een huis hogerop, ik stapte uit, zette de Paashaas op de stoep, belde aan en rende weg, mijn vriend hield de deur voor me open, ik sprong in de auto en we reden snel weg.
Bovenaan de straat draaide mijn vriend de auto om en er was een parkeerplaats vrij. Heel toevallig konden we vandaar uit precies de voordeur zien. Meneer Hendriks kwam zelf met het hoofd naar buiten, keek naar links en rechts, toen naar beneden en hij zag de chocolade Paashaas staan. Hij pakte de Paashaas op en stapte naar binnen, kwam opnieuw met zijn hoofd naar buiten en keek nogmaals de straat op en af, maar er was niemand te zien. Ondertussen hadden wij de slappe lach, het was gelukt! Dat we hem zouden kunnen zien, hadden we niet in ons plan meegenomen, maar dat was misschien wel het leukste van alles.
Eenmaal thuis zette ik mijn laptop aan en hield mijn email in de gaten. Ik verwachtte dat hij wederom de hele familie een email zou sturen, mede omdat hij ook van de hele familie een email, sms of telefoontje voor zijn verjaardag had gekregen.
Het was al bijna half 10 ’s avonds toen eindelijk de email kwam met als onderwerp ‘Paashaas’. Maar hij was alleen aan mij gericht. Hij bedankte me voor de chocolade Paashaas die op zijn stoep stond en zei dat ik de volgende keer gerust binnen mocht komen om een kop koffie te drinken.
Ik was verbaasd, hoe wist hij het? Had hij ons gezien? Ik beantwoorde zijn email met de vraag hoe hij wist dat ik het was. Hij reageerde dat hij eigenlijk geen flauw idee had, maar dat zijn dochter op visite was en zij zich de kleurplaat van vorig jaar herinnerde. Ook vroeg hij mij of ik misschien meer wist van het feit dat bijna de hele familie hem had gemaild, gesmst of gebeld om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Hij had nog nooit zoveel felicitaties voor zijn verjaardag ontvangen!
Zo is meneer Hendriks op zijn verjaardag, 1 april, twee keer in de maling genomen door zijn familie. Voor volgend jaar zal ik iets anders moeten verzinnen.
Geschreven in juli 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten