Ik vind van mezelf dat ik een stuk rustiger ben geworden. Ik vind alles wel goed zoals het nu is. En dat voelt prettig. Natuurlijk kan het altijd nog beter, met name financieel kan het veel beter dan nu. Een eigen huis zou bijvoorbeeld wel heel erg fijn zijn. Maar geld maakt niet gelukkig, toch?
Ik heb alleen geen idee hoe het komt, dat ik me zo ‘tevreden' voel. Zijn misschien alle aardbevingen, vliegtuigrampen, stervende mensen, arme mensen -en weet ik waar je overal mee geconfronteerd wordt op tv-, tot me doorgedrongen? Dat ik het eigenlijk best wel goed heb? Of komt het dat ik nu parttime werk? Of dat ik misschien werk ‘onder' mijn niveau doe? Minder stress dus? Of hebben de jongvolwassenen groepsbijeenkomsten bij het RIAGG toch stiekem geholpen? Is dit de ‘zonneschijn' na alle ‘regen' in 2009? Komt het door de kaartjes van vreemden ergens uit de wereld, die ik wekelijks in mijn brievenbus vind dankzij postcrossing? Of door het me-time magazine Flow dat ik ben gaan lezen? Of ligt het aan de lente die eindelijk begonnen is?
Ben ik anders gaan denken? Ben ik veranderd? Of ben ik gewoon gelukkig? Als ik zou weten waar het door komt, zou ik het zeker met anderen delen. Maar ik heb werkelijk waar geen flauw idee. Kon ik dit gevoel maar voor altijd vasthouden. Maar het zal wel weer een keer gaan regenen. Tot die tijd geniet ik er maar van, toch?
Geschreven in mei 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten