Lijn 57 van Maastricht naar Gulpen via Epen zit weer goed vol. Twee oudere dames (zussen aan de vele gelijkenissen te zien) kunnen niet meer naast elkaar zitten en een van hen komt naast mij terecht. Al gauw begint ze tegen me te kletsen, met de gebruikelijke openingszin dat het hier toch echt een mooie omgeving is. Soms vind ik dat vervelend, zeker als ze vervolgens over ons accent beginnen. Maar deze mevrouw vertelt meteen dat haar zoon meefietste in de toerversie van de Amstel Gold Race en zij hebben er meteen een weekje aan vast geplakt.
‘Jullie boffen met het weer’, zeg ik. In Valkenburg en Maastricht was alles vol, dus hebben ze maar op het platteland geboekt, in Mechelen, ze hadden er nog nooit van gehoord. ‘Komt de toerversie ook nog twee keer langs en de race de dag erna zelfs drie keer, wat een toeval!’
Ze vertelt ze wat ze allemaal al gezien hebben en ik merk meteen dat ze iets kenmerkends van onze regio over het hoofd hebben gezien. ‘Zijn jullie nog niet in België of Duitsland geweest’, vraag ik verbaasd?
‘Nee nog niet’, zegt de vrouw, ‘daar hebben we nog geen tijd voor gehad. Is dat aan te raden dan?’
‘Je bent met de bus zo in Aken, Hasselt, Genk of Luik. En je kunt er goed winkelen’, zeg ik. De vrouw besluit dat ze dan nog maar een keer terug moeten komen om dat te doen.
Zelf maak ik hier regelmatig gebruik van, ik vind het heerlijk om in een grensregio te wonen. Lekker makkelijk dankzij de euro. Limburg grenst maar 8 km aan Nederland, de overige 220 km grenst aan het buitenland.
Zaterdag zelfs nog in Vianden in Luxemburg geweest (sigaretten zijn daar goedkoper), een mooi plaatsje met een groot kasteel bovenop een heuvel. Op een terras langs het water hoorden we minstens vijf talen door elkaar. Als dat geen vakantiegevoel geeft?
Zondag een wandeling naar België gemaakt en vlakbij de grenspaal iets gaan drinken. Komt ineens de Nederlandse brandweer langs gevlogen, een enorme stofwolk achterlatend. ‘Hè, rijden die ook naar België?
‘Die rouleren’, zeggen mijn ouders meteen. ‘Dat was niet zo lang geleden nog anders. Toen stond de Nederlandse brandweer bij het vuur en mocht niet blussen terwijl de Belgen er nog niet waren. Maar dat is nu grensoverschrijdend geregeld.’
Helaas zijn er ook veel dingen nog niet grensoverschrijdend geregeld. Bijvoorbeeld het mobiele netwerk. Ik heb namelijk een ‘Welkom in Duitsland’ sms in mijn inbox, maar fysiek ben ik niet in Duitsland geweest.
Geschreven in april 2011 voor een schrijfwedstrijd van Eropuit In Eigen Land
Geen opmerkingen:
Een reactie posten