Er is weer eens niks op de tv. Ik besluit om TMF nog eens op te zetten. Wat heb ik als puber veel, heel veel uren kijkend naar muziekclips versleten. Ik nam de video's op. Als de ene bijna was afgelopen, zat ik klaar bij de videorecorder om play recorder in te drukken. Binnen enkele seconden moest ik beslissen of ik de clip wel of niet wilde opnemen. Ik switchte tussen TMF, MTV en the Box. Op the Box vroeg ik regelmatig een nummer aan. Ook concerten, nummers die live op een festival werden gespeeld of bepaalde interviews nam ik op. Ik had meer dan 25 videobanden van 3 uur aan muziek. In een schriftje dat ik als Sinterklaas surprise gekregen had, schreef ik alle opeenvolgende nummers die er op iedere videoband stonden. Toch bleek achteraf dat ik er dubbel had.
De DVD speler deed zijn intrede en de videobanden begonnen te verslijten. Ik heb ze uiteindelijk weg gedaan. Toch heb ik er nog vaak plezier van als ik bepaalde liedjes hoor. Dan zie ik de video weer voor me. En ik heb er redelijk wat muziekkennis mee opgedaan, met die gekke hobby.
Bij nieuwe nummers ben ik nog altijd nieuwsgierig naar de bijbehorende videoclip. Het is net alsof de video de boodschap van het nummer compleet maakt. Maar meestal krijg ik de clip tegenwoordig niet meer te zien op tv. De muziekzenders zijn niet meer wat ze geweest zijn. Als je daar nu nog een videoclip op ziet in plaats van reclame, een of andere serie, computerspelletjes of een amateuristische en te veel pratende VJ, dan heb je geluk. Jammer, erg jammer. Maar gelukkig is er nu YouTube. Al is dat niet hetzelfde en verslijt ik er lang niet zoveel tijd aan, toch zie ik de video die bij het nummer hoort.
Geschreven in mei 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten